Kontrast leży u źródła postrzegania świata przez człowieka – próbując opisać otaczającą nas rzeczywistość, przedstawiamy dane zjawisko w opozycji do innego, zupełnie odmiennego. „Prawda potrzebuje kłamstwa – bo jakże ją zdefiniować bez kontrastu?” pisał Paul Valéry, zauważając ową zależność. Wedle tej reguły można stwierdzić, iż dobro i zło, światło i mrok, piękno i brzydota oraz wszystkie inne przeciwieństwa istnieją nierozerwalnie, w harmonii i równowadze, wzajemnie się definiują, a nawet uzupełniają, tworząc w ten sposób wszechświat, jak w koncepcji yin-yang. Wszystkie te kontrasty można zauważyć w literaturze, kulturze i sztuce. Czasami są fundamentem wykreowania postaci, której wola jest sprzeczna z postępowaniem – bohater jest, niczym Mefistofeles w dziele Goethego, „częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie dobro czyni”. Innym razem objawiają się dzięki światłocieniowi, jak na obrazach Caravaggia. Mogą również stanowić zasadę opisania rzeczywistości, jak na przykład u Wiktora Hugo. Uczestników konferencji zapraszamy zatem do zbadania owych kontrastów. Jesteśmy otwarci na wszelkie propozycje badawcze związane z tematyką konferencji i zachęcamy do interdyscyplinarnej analizy różnorodnych tekstów kultury, jak i przyjęcia perspektywy komparatystycznej.
Konferencja adresowana jest do studentów i doktorantów w dwóch głównych dyscyplinach: literaturoznawstwo i kulturoznawstwo, co jednak nie wyklucza innych propozycji z zakresu szeroko pojętej humanistyki mających związek z proponowaną tematyką.
